runy slowianskie i ich znaczenie

RUNY I RUNICZNE POMNIKI SŁOWIAŃSKIE • Książka ☝ Darmowa dostawa z Allegro Smart! • Najwięcej ofert w jednym miejscu • Radość zakupów ⭐ 100% bezpieczeństwa dla każdej transakcji • Kup Teraz! • Oferta 13893009598 RUNY I RUNICZNE POMNIKI SŁOWIAŃSKIE • Książka ☝ Darmowa dostawa z Allegro Smart! • Najwięcej ofert w jednym miejscu • Radość zakupów ⭐ 100% bezpieczeństwa dla każdej transakcji • Kup Teraz! • Oferta 13803368758 RUNY SŁOWIAŃSKIE SŁOWIAŃSZCZYZNA KOSIŃSKI • Książka ☝ Darmowa dostawa z Allegro Smart! • Najwięcej ofert w jednym miejscu • Radość zakupów ⭐ 100% bezpieczeństwa dla każdej transakcji • Kup Teraz! • Oferta 14423901241 Interpretacja run. Znaczenie symboli runicznych. Interpretacja run. 03.03.2020. Słowo "runy" kojarzy się ludziom z czymś tajemniczym i tajemniczym. Te dziwne znaki są używane w wróżbiarstwie, tworząc talizmany i rozmaite formuły przeznaczone do zmiany każdej sytuacji życiowej. Początkowo runy były szeroko rozpowszechnione wśród Roman Ludwicki przybliża nam temat polskich run i swoje autorskie przemyślenia związane z tym tematem. Większość ludzi zajmujących się runami, zapewne słyszało o skandynawskich runach futhark. Są to chyba najpopularniejsze runy, także używane w magii i tarotach runicznych. Nie obrazują one jednak kompletnego alfabetu, brakuje tam nonton film james bond no time to die. Chociaż historycznie są nie do końca uznawane, to istnieje jednak wiele materiałów potwierdzających istnienie run słowiańskich, czyli prostego alfabetu wykorzystywanego przez naszych przodków. Poznaj ich historie i zobacz ich doskonałość w swojej prostocie Przyjmuje się, że runy to alfabet używany przez ludy germańskie, tureckie oraz Węgrów. W legendach nordyckich alfabet runiczny postrzega się jako dar od Odyna, czyli boga wojny, mądrości, poezji i magii. Według mitu, Odyn poznał znaczenie run przechodząc straszne cierpienia by później w ramach swojego miłosierdzia podzielić się nimi z ludźmi. W przypadku run słowiańskich mówimy jednak o prastarym piśmie, które miało być używane przed głogalicą i alfabetem łacińskim na terenach zamieszkiwanych przez Słowian. W kontekście słowiańskim, słowo runa tłumaczmy jako “stworzyć / stworzenie”. Można szukać tutaj nawiązania do runa leśnego, które tworzy się samoistnie. Dodatkowo alfabet runiczny rozumiemy jako system tworzenia poszczególnych głosek, ponieważ zapis każdej z nich odzwierciedla ułożenie ust, języka czy zębów przy wypowiadaniu danej litery. Symbole słowiańskie na ceramice Historia run słowiańskich Niestety źródła historyczne na temat run słowiańskich praktycznie nie istnieją, więc badaczom pozostaje sugerowanie się jedynie odnalezionymi szczątkami pisma na kamieniach, broni, księgach czy rzeźbach. Jednym z przykładów są kamienie mikorzyńskie na których wyżłobione były wyobrażenia słowiańskich bóstw wraz z napisami w piśmie runicznym. Podobnie jak w przypadku innych odkryć, również tutaj zdanie specjalistów jest podzielone. Dla jednych stanowi to niepodważalny dowód istnienia run słowiańskich, inni upatrują w nich fałszerstwa lub pochodzenia niesłowiańskiego. Chociaż nie ma niepodważalnych dowodów potwierdzających, że runy słowiańskie istniały, to istnieje kilka przesłanek które nam to sugerują: znaleziska archeologiczne i historyczne – tak jak pisałem wcześniej, ich autentyczność jest negowana przez wielu historyków. Moim zdaniem jednak, każde nowe znalezisko na terenach Słowian daję większe prawdopodobieństwo istnieniu takiego pisma runicznego, bo trudno zakładać, że każde z nich to manipulacja,wygląd głagolicy – głagolica to oficjalnie najstarsze znane pismo słowiańskie. Analizując wygląd liter tego pisma przypuszcza się jednak, że powstało na podstawie wcześniej dostępnych, starosłowiańskich symboli – mogły je stanowi właśnie słowiańskie znaki runiczne, opisy kronikarzy – czytając historyczne kroniki twórców europejskich możemy natknąć się na opisy potwierdzające istnienie pisma starosłowiańskiego. słowo “pisać” – słowo te we wszystkich językach słowiańskich brzmi bardzo podobnie i różni się od odpowiedników w łacinie – oznacza to, że Słowianie poznali pismo jeszcze zanim podzielili się na grupy, czyli przed powstaniem najstarszego znanego nam pisma Słowian – głagolicy. Co ciekawe, idea istnienia słowiańskich znaków runicznych nasilała się w trudnych okresach historycznych. Przed I wojną światową Słowianie poddawani byli polityce germanizacji, przez co widoczna była chęć jak największej izolacji i odwoływanie się do symboli słowiańskich jak runy czy lunula. Znaczenie run słowiańskich Runy słowiańskie są jedynie alfabetem i nie niosą za sobą żadnego dodatkowego znaczenia, poza konkretnymi literami. W internecie można znaleźć przypisane znaczenie do każdego symbolu alfabetu, jednak są do tego wykorzystane runy germańskie (alfabet fuþark), a nie słowiańskie. Jak tworzono litery w alfabecie run słowiańskich ? Idea wyglądu poszczególnych liter jest bardzo prosta i tak jak pisałem wcześniej, każda z nich miała jak najlepiej odwzorowywać układ aparatu mowy podczas ich wypowiadania. W uproszczeniu można powiedzieć, że runy słowiańskie to pismo obrazkowe, ponieważ każda litera graficznie przedstawia nam sposób jej wymowy. Co Istotne, runy często nie mają ustalonego konkretnego kierunku , czyli odbicie lustrzane lub odwrócenie symbolu może znaczyć to samo. Przeanalizujmy kilka liter dla głębszego zrozumienia: Litera “A” runa słowiańska – litera “A” W przypadku głoski “A” nasz język nie pracuje, a symbol odzwierciedla otwarte usta człowieka. Dodatkowe przecięcie obrazuje miejsce w którym czujemy dźwięk przy artykułowaniu, czyli podniebienie. Litera “B” runa słowiańska – litera “B” Przed wypowiedzeniem “B” nasze wargi łączą się, aby po chwili wraz z wypuszczaniem powietrza prawidłowo wyartykułować dźwięk. Symbol bardzo jasno nawiązuje tutaj do ułożenia naszych ust właśnie w tym momencie. Litera “I” runa słowiańska – litera “I” Tutaj symbol to jedynie prosta kreska która na rysunku po prawej przedstawia nasz prosty język podczas wypowiadania głoski “I”. W tym przypadku widać, że litera ta została zapożyczona do łaciny którą na co dzień się posługujemy. Litera “M” runa słowiańska – litera “M” Jako że, w tym przypadku mówimy o głosce wypowiadanej przez nos (nosowa), w piśmie starosłowiańskim wykorzystano to do jej zobrazowania. Jak widać litera “M” to po prostu symbol naszego nosa. Litera “T” runa słowiańska – litera “T” W przypadku litery “T” również widzimy bardzo duże podobieństwo do litery łacińskiej, jednak w tym przypadku górne ramiona są lekko opuszczone ku dołowi. Te ramiona obrazują nasze zęby w górnej i dolnej szczęce, natomiast pionowa linia to ułożenie naszego języka. Pozostałe litery W ten sposób wyjaśnić można wygląd każdej z run słowiańskich, jednak poprzestaniemy na tych, bo to z pewnością wystarczające do zrozumienia ogólnej koncepcji. Musisz wiedzieć, że według różnych źródeł opisane powyżej symbole wyglądały nieco inaczej. Myślę jednak, że bardzo ciekawa w kontekście języka którego dzisiaj używamy jest wiedza jak mogły powstawać niektóre z liter. Oczywiście zachęcam Cię do próbowania artykułować powyższe dźwięki, a z pewnością dojdziesz do wniosku, że opisana symbolika ma sens. Słowianie – największa grupa ludów indoeuropejskich i jednocześnie najmniej udokumentowana. Praktycznie nie zachowały się źródła dotyczące religii Słowian sprzed chrystianizacji, dlatego pełna rekonstrukcja wierzeń nie jest jednak, powolny i często powierzchowny proces chrystianizacji przyczynił się do tego, że obecnie odnajdujemy wiele obrządków z kultury naszych przodków, takich jak na przykład: topienie Marzanny, straszenie Babą Jagą czy noc tym artykule przyjrzymy się symbolom słowiańskim, będącymi częścią wierzeń dawnych / SwarzycaZnak PerunaZnak WelesaMokoszDadźbógŁadaNemizaRodŚwiętowitLunulaRęce BogaKołowrót / SwarzycaSwarzyca, swarga lub kołowrót to symbol poświęcony bogu słońca, ognia i kowalstwa – Swarogowi. Ta słowiańska wersja swastyki, z promieniami rozchodzącymi się ze środka, początkowo miała kształt równoramiennego krzyża z ramionami zagiętymi pod kątem prostym, ale z czasem zaczęła się nieco zmieniać. Stąd zapoczątkowano pojawianie się swarzyc ośmioramiennych, określanych kołowrotami. Symbol Słowian: Kołowrót lub SwarzycaPrawoskrętna swarzyca, kształtem swoich ramion, imituje ruch Słońca, obserwowany z półkuli północnej, stąd jej związek ze światłem i dniem. Mniej popularne były swarzyce lewoskrętne i jeśli już się pojawiały to odnosiły się do ciemności, nocy i to znak przynoszący szczęście i dobrobyt, talizman płodności i ochrony przed złymi mocami. Symbolizuje życie i słońce, dające wykonana słowiańska Swarzyca, przynosząca szczęście jej dodatkowo wnosi symbolikę odnoszącą się do nieskończoności, niezmienności, powtarzających się cykli, nieustającego biegu na budynkach, chroniła domostwa dawnych Słowian przed złymi demonami i niszczącym wpływem pogody. Popularne było jej umieszczanie również na odzieży, broni czy PerunaPerun, Gromowładny to jeden z najważniejszych bóstw w wierzeniach Słowian. Bóg grzmotów, piorunów i PerunaZnakiem Peruna jest sześcioramienna figura, która zapewnia ochronę przed piorunami, nawałnicami i innymi nieszczęściami. Istnieje również uproszczona wersja tego wersja znaku PerunaU dawnych Słowian wyryte tym znakiem były belki w ich domostwach, co chroniło je tym samym przed burzami i błyskawicami. Zastosowanie znaku Peruna było tak popularne, że przetrwał on czasy chrystianizacji i po dziś dzień można go odnaleźć, w formie rozety karpackiej lub WelesaWeles jest jednym z głównych bogów w mitologii słowiańskiej, brat i przeciwnik Peruna. Władał krainą umarłych, był opiekunem kupców, wędrowców i bydła. Jego symbolem oznaczano umowy i przysięgi. Sprawował pieczę nad rzemiosłem, sztuką i magią. Był bogiem bogactwa, złota i WelesaZnakiem Welesa jest rogaty trójkąt, mający związek z jego opieką nad bydłem rogatym. Symbol ten odnosi się do dobrobytu, dostatku i dobrej Matka – Ziemia, patronka kobiet, ich pracy i losu. Bogini strzyżenia owiec, przędzenia, tkania, pieczenia chleba i ochrony kobiet w czasie porodu. Symbol słowiańskiej bogini MokoszJej imię oznacza “wilgoć”, stąd często nazywana była również “matką ziemi wilgotnej”. Była jednym z ważniejszych bóstw panteonu Peruna i Welesa. To właśnie jej porwanie przez Welesa stało się przyczyną walki pomiędzy tymi bóg związany z kultem solarnym. W zależności od źródeł, syn Swaroga lub Swarog we własnej DadźbogaJego imię pochodzi od słowa dać i bóg. Był bóstwem dostatku, bogactwa, pomyślności i (lub Łada) była boginią miłości, piękna i płodności, czczoną przez ludy Bałtów i słowiańskiej bogini LadyWedług wierzeń, miała ona brata bliźniaka, Lado. Razem tworzyli obiekt kultu związany z atrybutami słońca, wody i upraw. To do nich ludzie kierowali swoje pieśni podczas sadzenia, zbiorów czy to słowiański bóg nieszczęścia, przecinający nić życia i przynoszący śmierć. Jednak Nemiza postrzegany był również jako ten, który kończy cierpienie i wprowadza duszę do nowego słowiańskiego boga NemizaCzasem przedstawiany był jako mężczyzna z jednym skrzydłem i gołębicą o rozpostartych skrzydłach na jego piersiach, innym razem jako naga kobieta z orłem u jej według wierzeń pierwszych, wschodnich i południowych Słowian, to stwórca świata, najważniejszy bóg, patron rodziny, przodków i losu. Jego imię wywodzi się od słów: ród, rodzić, rodzina, ale także słowiańskiego boga RodaKult Roda zaczął tracić na znaczeniu około IX wieku, na rzecz, w zależności od regionu, Peruna, Świętowita czy to ten który obserwuje świat, to bóg wszechświata Słowian północno-zachodnich. Choć według niektórych badaczy, imię to, odnosi się do słowa święty. Często utożsamiany ze wschodnio-słowiańskim niektórych podaniach opisywany jest jako stwórca Ziemi i człowieka. W późniejszych wiekach jego kult ewoluował i zaczął być postrzegany jako bóg wojny, słońca, płodności, obfitości i każdej ze stron posągu Świętowida ze Świętowida przedstawiała 4 głowy, każda skierowaną w inną stronę świata. Niektórzy badacze twierdzą, że ten wizerunek tworzą twarze bogów: Peruna, Swaroga, Łady i Mokoszy. Posłańcem wiadomości Świętowita był biały koń. Najwyższy kapłan rzucał kostkami, po czym na podstawie zachowań zwierzęcia odczytywał wierzono, że kobieta jest bardziej podatna na działanie magicznych i złych sił, dlatego potrzebowała specjalnej ochrony. Już od czasów starożytnych Księżyc stał się symbolem kobiecości i żeńskiej energii, otaczając niewiasty szczególną opieką. Tę symbolikę przejęli również Słowianie. Lunula – symbol ochronny SłowianekLunula, wisiorek w kształcie półksiężyca, chętnie był noszony przez Słowianki, zarówno panny jak i mężatki. Jego nazwa pochodzi od określenia, jakim dawniej Słowianie określali księżyc – łuna. Najczęściej wykonana była z metali szlachetnych, gdzie srebro było dominującym kruszcem. Słowiańska lunula, amulet Słowian, materiał wysokiej symbol księżyca i była potężnym talizman, zapewniającym płodność, cykliczność, także w kontekście upraw. Pomagała wzmocnić więzi małżeńskie, a także leczyła kobiece dolegliwości. To także amulet, który pomagał uzyskać przychylność bogów, chronił przed urokami i złymi siłami. Reprezentował intuicję i to co BogaRęce Boga to symbol, który po raz pierwszy został odnaleziony podczas wykopalisk archeologicznych w 1936 r. Znajdował się on na popielnicy, datowanej na III -IV wiek która przepadła w zawierusze wojennej. Dziś znana jest jej gipsowa z teorii zakłada, że symbol ten stanowił ideogram przedstawiający Boga Słowiański: Ręce BogaNa znak składa się krzyż (piorunowładne ręce), zakończony grzebieniem (pięcioma, sześcioma palcami). Ramiona krzyża skierowane są w cztery strony świata, co miało wyrażać wszechwładność stwórcy, będąc tym samym symbolem wszechświata i w czterech polach krzyża, pomiędzy ramionami, znajdują się swarzyce: dwie o podwójnym i dwie o pojedynczym zagięciu. Symbolizują one dwoistość ognia: te o podwójnym zagięciu odnoszą się do gromowładnego Peruna, pojedyncze do Swaroga i jego syna Swarożyca – bogów z teorii zakłada, że same ramiona krzyża wraz z ich zakończeniem mogą odnosić się do Peruna, symbolizując gwałtowne zjawiska atmosferyczne. Inna teoria zakłada, że grzebienie/ palce symbolizują promienie słoneczne Swarożyca. Bez względu na przyjętą teorię, Ręce Boga wyrażają słoneczno-ognisty i władczo – opiekuńczy aspekt, oznaczając tym samym moc wszechogarniającą czczoną przez jest to symbol używany przez rodzimowierców słowiańskich, szczególnie Rodzimy Kościół Polski. ZAMIAST WSTĘPUW otaczającym nas świecie, w XXI wieku, technologia opanowała świat. Komputery stają się coraz bardziej zaawansowane i kompaktowe, nowe środki komunikacji natychmiast łączą ludzi oddalonych tysiące kilometrów od siebie i tylko jedna rzecz pozostaje niezmienna przez cały czas: nasza wiara w nadprzyrodzone siły i moce, w istnienie magicznej różdżki spełniającej życzenia. Zdradzę ci sekret – ona istnieje naprawdę. Dokładniej, jest ich 24. Są to runy! Przybyły do nas z odległych czasów, I–II wieku naszej ery, z terytorium, na którym obecnie znajdują się Niemcy i kraje skandynawskie. Runy przeszły przez mroczne średniowiecze i zostały zapomniane w okresie rewolucji technicznej, ale wkroczyły w XXI wiek, porywając i zaciekawiając nasze współczesne umysły swoją tajemnicą. W mojej książce chcę opowiedzieć o tej magii, która pochodzi z odległej przeszłości i jest ucieleśnieniem współczesnej runicznej stały się dziś bardzo popularne. Jednak mimo że można znaleźć różne informacje na temat samych run, to o praktycznym zastosowaniu run zbyt wiele dowiedzieć się nie sposób. Z jednej strony znacząca liczba osób używa run i pozostawia opinie na temat swojej pracy, ale z drugiej – nigdzie nie znajdziesz jasno określonego schematu ani sekwencji runicznego wpływu – pojawia się mnóstwo różnych opinii przy jednoczesnym całkowitym braku konkretów. Moja książka wypełni tę lukę i nauczy cię, jak używać magii run w wszedłeś na ścieżkę samorozwoju i jesteś gotów zmienić swoje życie na lepsze, runy ci w tym pomogą. A ta książka i moje skromne przywództwo stworzą okazję do nawiązania z nimi kontaktu. Z krótkiego historycznego tła dowiesz się, czym są runy, skąd pochodzą i dlaczego są pomocne w osiąganiu konkretnych celów. Nauczę cię poprzez wróżenie z run, jak znaleźć przyczyny konkretnej sytuacji, przewidzieć przyszłe wydarzenia i analizować wyniki swoich działań. Powiem ci, jak używać run, aby osiągnąć różne cele, czym są stawy runiczne i według jakich zasad są tworzone. Materiały zebrane w książce pomogą ci wykorzystać moc run do poprawy życia. Dowiesz się, jak śledzić niekorzystne trendy i jak chronić siebie i tych, którzy są ci bliscy. Te informacje pokażą ci, jak wyjść z trudnej sytuacji, nauczą cię, jak opierać się negatywnym wpływom, i pozwolą poczuć się pewnie bez względu na to, co się stanie. Dowiesz się, jak zorganizować swoje miejsce pracy, jak korzystać z mocy księżyca i różnych przedmiotów rytualnych i, co najważniejsze, jak zastosować nabytą wiedzę bez szkody dla siebie i aby zrozumieć: run nie można badać tylko poprzez czytanie literatury ezoterycznej. Aby uświadomić sobie ich siłę i zasady wpływu, konieczne jest osobiste doświadczenie i własne odkrycia, zrodzone w trakcie twórczych eksperymentów. W każdym z nas istnieje aktywny twórczy początek, który może zmieniać rzeczywistość, a aby działać zgodnie z rzeczywistością, wystarczy uwolnić siły wewnętrzne i skorzystać z naszych możliwości!Zaczynamy?ROZDZIAŁ 1. TEORIE MÓWIĄCE O POCHODZENIU RUN ORAZ ŹRÓDŁA INFORMACJI O RUNACHRuny to pismo starożytnych plemion germańskich, używane od około I do XII wieku naszej ery na terytorium współczesnej Danii, Szwecji i Norwegii oraz od X do XII wieku w Grenlandii i w Islandii. Runy są symbolicznym odzwierciedleniem postaci, składają się z linii prostych. Zazwyczaj były rzeźbione na różnych powierzchniach: w drewnie, na kamieniach, w kilka wersji pochodzenia słowa „runa”.Według jednej teorii słowo „runa” wywodzi się ze staronordyckiego i anglosaskiego słowa „run”, staroislandzkiego „runar” i staroniemieckiego „run”, które zawierają germańską podstawę „ru”, a także z gotyckiego terminu „runa”, oznaczającego „tajemnicę”, oraz starogermańskiego „runen” (współcześnie Raunen) – „tajemnie szeptać”.Nigel Pennik, autor książek o historii Celtów i geomancji, pisze o związku słowa „runa” ze starożytnym celtyckim „run” i walijskim „rhin”, co oznacza „szept”. Jego praca mówi, że słowo „run” po irlandzku znaczy „sekret”, a w szkocko-gaelickim – „dużo”.Badacze R. Morris i E. Anthonsen dostrzegają związek między nazwą „runa” a indoeuropejskim korzeniem (podstawą słowotwórczą) „run”, co oznacza „drapać”, „robić nacięcia”.Jak widać, istnieje kilka teorii, ale w każdej z nich znajduje się pewien mistyczny element charakterystyczny dla tych starożytnych alfabet runiczny pojawił się około III wieku ale do tej pory nie wiadomo, w jakim celu runy zostały stworzone: czy były to wróżby, specjalne znaki ezoterycznej praktyki, czy też ich pierwotną funkcją było po prostu również kilka hipotez na temat pochodzenia samych symboli runicznych, od typowo naukowych po że nie jesteś historykiem i interesujesz się przede wszystkim sposobami używania i wykorzystania run, a nie ich pochodzeniem. Uważam jednak, że powinieneś dokładnie i od podstaw poznać zagadnienie, którym się interesujesz i które zamierzasz wykorzystywać dla własnego dobra, dlatego też warto przebrnąć przez wszystkie grecko-łacińskaSpecjalista w dziedzinie archeologii i toponimii Isaac Taylor przedstawił wersję dotyczącą strukturalnego związku alfabetu runicznego i greckiego używanego w VI wieku w krajach leżących wokół basenu Morza Czarnego. Do wysnucia tego wniosku skłonił go wydłużony i kanciasty kształt run. Według teorii duńskiego językoznawcy Ludwiga-Franza-Adalberta Wimmera runy wywodzą się z łacińskiego pisma z końca II wieku północnoetruskaPółnocnoetruska wersja pochodzenia run jest uważana za najbardziej popularną. W 1928 roku została przedstawiona przez norweskiego naukowca Karla Marstrandera. Poparł go w 1929 roku skandynawski badacz Magnus Hammarström, uzupełniając tę teorię założeniem, że runy pochodzą ze zmieszanego alfabetu północnoetruskiego i ogamicznego. Większość uczonych uważa tę teorię powstania run za najbardziej azjatyckaUważa się, że alfabet Lidyjczyków, który powstał z fenickiego, ma wiele liter graficznie podobnych do run. To pismo zanika w III wieku i mniej więcej w tym samym czasie runy pojawiają się w Europie. Niektóre symbole runiczne mają analogie w alfabecie semickim, na przykład runy Gebo, Berkana, Inguz (w wersji skandynawskiej) znajdują się w skrypcie nietradycyjneW latach 1930–40 w Niemczech opracowano teorię Urrunena (teoria prarun), sugerującą, że runy pochodzą od niektórych prarun, z których swój początek wziął alfabet semicki i wszystkie inne alfabety świata. Teorię tę opracowano wyłącznie w celu germanizacji alfabetu, więc nie można jej uznać za wiarygodną. Przychylny teorii nietradycyjnej był również szwedzki profesor Sigurd Agrell, który wierzył, że runy pojawiły się w I wieku i były pierwotnie swego rodzaju szyfrem. W 1932 r. zasugerował, że runa f (Fehu) była ostatnia, a nie pierwsza w runicznym alfabecie. Świat nauki nie zaakceptował tej teorii, ale znalazła ona wielu zwolenników, między innymi Thomasa Karlssona, autora słynnej książki Runy i nordycka mitologicznaSkandynawskie mity opisują sposób, w jaki bóg Odyn otrzymał runy. Uznał, że aby posiąść wielką mądrość, trzeba być zdolnym do wielkich poświęceń, po czym przebił się włócznią i spędził na Drzewie Świata Yggdrasil dziewięć dni i nocy bez jedzenia i wody. Za swoją ofiarę Odyn został nagrodzony: olbrzymi Beltorn podszedł do niego, napoił go miodem oraz wręczył mu tajne znaki – runy. Jest o tym mowa w jednej ze zwrotek Eddy starszej, poetyckiego zbioru świętych pieśni o bogach i bohaterach mitologii nordyckiej:Wiem, że wisiałemw gałęziach na wietrzedziewięć długich nocyprzebity włócznią,poświęcony Odinowijako ofiara z siebie,na drzewie tym,korzenie którego są ukrytew trzewiach mnie nie karmił,nikt mnie nie poił,spojrzałem na ziemię,podniosłem runy,jęcząc, podniosłem –i spadłem z dalej:Znajdziesz runyi zrozumiesz znaki,najsilniejsze znaki,najmocniejsze znaki,Chroft je pomalował,a bogowie stworzylii Odin je wyciął.(The Speech of the High, 138–39, 142, tłumaczenie Korsun)Istnieją dwie wersje sposobu, w jaki runy trafiły ze świata bogów w ludzkie ręce. Dowiadujemy się o tym z Pieśni o Rigu, jednego z wierszy eddyjskich, które są warte przeczytania przez wszystkich zainteresowanych runami. Uważa się, że bóg Heimdall pod postacią Riga przekazał runy swemu następcy o imieniu Kon. Według innej wersji, Rig to sam Odyn. Jeśli zaakceptujesz tę wersję, okazuje się, że to sam najwyższy bóg dał ludziom istnieje tylko jeden skrypt runiczny zaakceptowany przez naukę. To jest futhark – seria starożytnych symboli germańskich i skandynawskich (starszy futhark), a także wywodzące się z nich: runy północnoamerykańskie (anglosaskie), islandzkie i duńskie (młodszy futhark). Istnienie runicznych alfabetów innych narodów jest wątpliwe. Powinni o tym pamiętać szczególnie wielbiciele run węgierskich, tureckich i innych, w tym „run aniołów”. Uważa się, że tylko symbole futhark są w stanie zmienić świat, ponieważ bóg Odyn dał je ludzkości, a wszystkie inne alfabety zostały wymyślone przez ludzi i nie posiadamy informacji o ich boskim się z magiczną wersją pochodzenia run, ponieważ postrzegam magię jako integralną część życia abstrakcyjne jest tym, co wyróżnia człowieka spośród innych istot żywych. To dzięki temu myśleniu pojawiły się obrzędy religijne i magiczne praktyki (moim zdaniem są one tym samym). Człowiek jest racjonalnym i pragmatycznym stworzeniem, ale jednocześnie ludzie wierzą w zjawiska nadprzyrodzone od wielu tysiącleci, a z upływem czasu wiara ta nie słabnie, a wręcz przeciwnie – stale rośnie w siłę. Zgodzisz się, że skoro tak się dzieje, to rzeczywiście jest w tym sens. Gdyby magia nie przynosiła oczekiwanych efektów, nie byłaby tak popularna. Człowiek może zostać oszukany raz, dwa razy, ale jeśli upewni się, że został ponownie okłamany, nie będzie już ci wierzył i opowie setkom innych ludzi o swoich magii nie ma nic nadprzyrodzonego, ponieważ człowiek jest z natury tworzymy coś, obojętnie, czy to będą dzieła sztuki, muzyka czy nowy przepis na ciasto, zmieniamy się, a także zmieniamy świat wokół nas. Ten akt stworzenia jest właśnie esencją magii. Gdy jesteśmy w stanie twórczych poszukiwań, zmieniamy swój stan psychiczny, myśli, emocje, zachowanie. Dzięki temu nasza percepcja się rozszerza: patrzymy na świat z innej perspektywy i zauważamy możliwości, które wcześniej były dla nas ukryte lub po prostu niewidoczne. I dostajemy więcej, nasze plany są realizowane, a nasze cele stają się osiągalne. To samo dzieje się, gdy odprawiamy rytuał lub tworzymy ligatury runiczne. W zmieniony stan świadomości wchodzimy poprzez lekki trans lub medytację i uwalniamy w ten sposób ukryte zasoby naszej psychiki. Magii nie można zabrać z zewnątrz ani zgubić, ponieważ jest już w nas i składa się z woli, rozumu i ukierunkowanego działania. W odniesieniu do run wszystko da się wyjaśnić bardzo prosto: mocą naszego umysłu tworzymy ligaturę w procesie konstruowania informacji, jeśli chodzi o problem, świadomie zmieniamy nasze podejście do sytuacji i za pomocą logicznych i zrozumiałych działań osiągamy zamierzony rodzaj magii działa w ten sposób. Pozostańmy jednak przy chwili obecnej nie mamy szczegółowego opisu znaczeń i sensu run opracowanych przez starożytne ludy północne. Pierwotnymi źródłami tych informacji są tak zwane wiersze runiczne: islandzki wiersz runiczny, norweski wiersz runiczny i anglosaski wiersz tych wierszach wskazana jest kolejność run w alfabecie, niektóre informacje na temat znaczenia symboli i połączeń asocjacyjnych. Ale ta wiedza jest niewystarczająca i wyrażona głównie w metaforach (co jest charakterystyczne dla poezji skaldycznej). Ponadto same wiersze zostały spisane przez chrześcijanina, człowieka dalekiego od starożytnych tradycji, kilka wieków po rozprzestrzenieniu się run, co oczywiście pozostawiło ślad w interpretacji i prezentacji kilka opcji tłumaczenia wierszy runicznych. Początkowo były one tłumaczone z prastarych języków (stara norsa – stary norweski i pragerm – pragermański) na współczesny język niemiecki i norweski, następnie na angielski, a ostatecznie – na język rosyjski. Ze względu na dużą liczbę poprawek tekstu i użycie różnych nazw w starożytnych wierszach dla tych samych symboli nawet teraz istnieją różnice w nazwach niektórych run. Na przykład:• niemiecka nazwa: Berkana• anglosaska: Beork• staronordycka: BjarkanNiektóre informacje na temat praktycznego zastosowania run znajdują się w pieśni Eddy starszej zatytułowanej Mowa Sigrdriwy. Został w niej opisany sposób, w jaki walkiria Sigrdriwa odkrywa magiczne znaczenie run władcy Sigurdowi. W zwrotkach 6–13 opisano 8 grup runicznych:5. Klonowi tinga daję napój,pełen siły i wielkiej chwały;są w nim pieśni magicznei runy niosące uzdrowienie,zaklęcia pomyślności,i radości Runy zwycięstwa,skoro do niego dążysz –wytnij je na rękojeści mieczai oznacz dwa razy imieniem Türa!7. Runy piwapoznajcie,by oszustwa nie były wam straszne!Połóż je na róg,na ręku nakreśl,runę Naud – na róg,strzeż się podstępu,wrzuć cebulę w wilgotne miejsce;z pewnością nie zostaniesz upojonymagiczną Poznaj runy towarzyszące narodzinom,jeśli chcesz być pomocnym podczas porodu!Nanieś je na dłoń i ściśnij nadgarstki,nawołując do Runy przypływu poznaj,aby pomagać pływającym statkom!Narysuj te runy na nosie, na sterzei wypal na wiosłach –niech groźne czarne faleszkód nie Runy leczniczedo uzdrowienia poznać powinieneś;na pniu, który gałęzie kieruje na wschód –wytnij je na Poznaj runy mowy,jeśli nie chcesz poznać smaku zemsty!Są wymyślane,są zestawiane,są splatanetam, gdzie ludzie powinniczynić Poznaj runy myśli,jeśli mądrzejszym chcesz się stać!Chroft je rozwiązał,wymyślił je z wilgoci,która kiedyś wyciekłaz mózgu Cheiddraypnira i rogu Hoddrofnira.(Tłumaczenie Korsun)Na podstawie przytoczonego wyżej fragmentu nie można powiedzieć nic konkretnego o praktycznym użyciu run, ponieważ tekst zawiera jedynie nazwy grup runicznych i wskazówki, do czego są może była to zaszyfrowana wiadomość, ale niestety, nikt nie może jej potwierdzić ani odrzucić. Zarówno Sowilo, jak i Tiwaz można nazwać runami zwycięstwa, a Anguz i Laguz – runami myśli. Dlatego w oparciu o podstawowe źródła możemy jedynie budować założenia i nic praktyczne użycie run rozpoczęło się w 1982 roku po opublikowaniu książki o wróżbiarstwie runicznym autorstwa Ralpha Bluma Księga run. Przewodnik użycia starożytnego Orakułu: Runy Wikingów. Ralph Blum nie był poważnym historykiem ani badaczem, a same runy wraz z kilkoma kartkami zawierającymi opisy ich znaczenia znalazły się w jego posiadaniu przypadkiem. Początkowo odłożył je na bok, ale po pewnym czasie wrócił do nich. Blum zaczął szukać dostępnej literatury na temat pochodzenia i użycia run, a jednocześnie studiował chiński system I Ching, wierząc, że gdy zgłębia się jeden system, logiczne jest posiłkowanie się znajomością wyraża ideę, że każda runa jest osobnym magicznym znakiem o pewnych właściwościach i mocy. Zasugerował użycie 25. pustej runy do wróżenia. Interpretacja symboli proponowana przez Bluma różni się nieco od współczesnych; niektórzy runolodzy nie zalecają pracy z pustą Blumie pojawiło się wielu autorów piszących aktywnie o wróżeniu z run i ich użyciu w magii. Pod koniec lat 90. ubiegłego wieku praktyczna praca z tymi starożytnymi symbolami nabrała nowoczesnego wyglądu, a obecnie jest w niej miejsce zarówno na przewidywania, jak i na użycie kombinacji run jako magicznych weszły do mojego życia na początku lat 90. wraz z czasopismem „Nauka i religia”, a nieco później – z doniecką gazetą „Magia”. Być może dzięki prostej rekomendacji narysowania run Fehu i Othala na kawałkach skóry i noszenia ich w portfelu moja rodzina praktycznie nie odczuła negatywnych skutków kryzysu runy i skrypty zyskują coraz większą popularność – zwłaszcza kombinacje run posiadające określone właściwości. Są one również nazywane formułami. Należy zauważyć, że autorzy tych kombinacji tworzyli je dla własnych potrzeb, więc nadawali runom znaczenie odpowiadające ich sytuacji. Dlatego nie dziwi fakt, że kombinacje runiczne nie zawsze działają i nie u kto uważa się za eksperta od run, próbuje je sklasyfikować i odnieść do obiektów ożywionej i nieożywionej natury, elementów, postaci mitologicznych, kolorów, dźwięków itp. Trudno powiedzieć, na ile to wszystko ma sens, ponieważ nie wiemy, czy podobne analogie i wzajemne połączenia były używane w starożytności. Takie porównania i interpretacje są indywidualne i często różnią się między interpretacje run za pomocą logiki i subiektywnej percepcji wywodzą się z tekstów starożytnych wierszy, znaczenie run starszych futharków pochodzi od młodszych, z biegiem czasu wzbogaconych i coraz bardziej zrozumienie jakiejkolwiek runy może nieznacznie różnić się od interpretacji innych praktykujących. Warto przyjąć za dogmat jedynie znaczenia symboli z wierszy runicznych, a wszystkie inne wersje należy interpretować jako subiektywne warianty poznania tego 2. FUTHARK I JEGO STRUKTURAAtt 1FehuURUZTHURISAZANSUZRAIDHOKENAZGeboWUNJOAtt IIHAGALAZNauthizISAJERAEIHWAZPERTHOALGIZSOWILOTIWAZBERKANAEvazMANNAZLAGUZINGUZDAGAZOthalaRuny – identyfikatory do konstruowania formułRuny służące do identyfikacji konkretnych osóbRuny reprezentujące grupy ludziRuny miłości i relacjiRuny dla ochronyRuny wykorzystywane do ochrony przed złemRuny wpływające na zwiększenie poziomu energii i kierunki jej działaniaRuny dla finansowego i materialnego dobrobytuROZDZIAŁ 6. PRAKTYCZNE WYKORZYSTANIE RUNDlaczego runy pomagają?Podstawowe kategorie i terminyMetody pracyWarunki pracyMagiczne wyposażenieKombinacje run we współczesnej praktyceJak wybrać odpowiedni rozkładNanoszenie run pod ich wpływemKiedy stosować runy?Gdzie stosować runyNa co nanosić runyZa pomocą czego nanosić runyW jaki sposób rysować runyAktywacja i dezaktywacja runicznych rozkładówOmówienie rozkładów runicznychGdzie przechowywać rozkładyAktualizacja runicznych rozkładówCzas pracy rozkładuRytuał nanoszenia runRytuał poświęcenia wpływu run za pomocą siły żywiołów Wszyscy słyszeliście zapewne o runach skandynawskich. Ale czy znacie coś takiego jak polskie runy? Roman Ludwicki przybliża nam temat polskich run i swoje autorskie przemyślenia związane z tym tematem. Większość ludzi zajmujących się runami, zapewne słyszało o skandynawskich runach futhark. Są to chyba najpopularniejsze runy, także używane w magii i tarotach runicznych. Nie obrazują one jednak kompletnego alfabetu, brakuje tam wielu głosek, nie mówiąc już o polskich, jak „Ą”, „Ę”, „CZ”, „SZ”, „DZ”, itp. Dlatego też za bardzo nie da się nimi pisać w polskiej mowie. Co prawda znalazłem strony mówiące o tym jak sobie zapisać imię w futhark, jednak jest to bardzo spłycone i uproszczone, gdzie jednej runie należy przypisać wiele różnych głosek, jak np. runie Kenaz przypisuje się głoskę „K”, jak i również „C”. Zapewne dlatego, że runa Kenaz wyglądem przypomina łacińskie „C”, a brakuje tej głoski w futhark. Jednak jest to myślenie niepoprawne, jako że „C” wymawia się zupełnie inaczej niż „K”. „C” jest zębowe, a „K” gardłowe. Jak dowodzi Winicjusz Kossakowski w swoim opracowaniu „Polskie runy przemówiły”, każda runa ma swoje pochodzenie. Mianowicie runa obrazuje jakie narządy mowy należy używać, aby wypowiedzieć daną głoskę. I tak odczytując głoskę po głosce, wypowiadało się wyraz. Oznacza to, że runy nie były pismem z góry ustalonym. Najważniejsze było to, aby rysować narządy mowy, dzięki czemu inny człowiek mógł je odczytać. Dlatego też zestaw run mógł być różny, znaki przypisane tej samej głosce mogły być obrócone, pochylone lub pionowe, jak i całkiem różniące się od siebie, jednak jeżeli tylko trzymano się głównej zasady, nie sprawiało to większych problemów. źrodło: Zmienia to zupełnie postać rzeczy, bo to już nie jest zestaw dziwnych kresek niewiadomego pochodzenia. Mnie zawsze zastanawiało, dlaczego daną runę pisano właśnie tak, a nie inaczej. Niestety żadna strona internetowa przeznaczona runom futhark, jakie odwiedziłem, nie wyjaśnia tego. Natomiast jak głosi legenda, futhark został podarowany ludziom przez boga Odyna – czyli jakoby ktoś z góry narzucił swój zestaw znaków, takich a nie innych. Wg mnie jest to pewien dowód na to, że ludy skandynawskie nie wymyśliły run, a otrzymały je od kogoś, wg mnie tym kimś były ludy słowiańskie. Gdy na polskich ziemiach odnajdywano runy, jak Eratyk z Łęgowa, to nawet polskie gazety się rozpisywały zadając pytania czy Wikingowie u nas byli. Jak się okazuje mogło być na odwrót. To my byliśmy u „Wikingów” przekazując im nasze pismo. Dla mnie osobiście było to wielkie odkrycie, jako że w końcu zacząłem rozumieć dlaczego daną runę właśnie tak ryto, a nie w inny sposób. Oglądając prezentację Polskie runy wyjaśnione zacząłem jednocześnie przepisywać sobie runy na kartkę, wraz z wyjaśnieniem dlaczego tak rysowano. W ten sposób na drugi dzień byłem w stanie pisać i czytać runami. I tak reguły ścieżki zapisałem sobie runami. Okazało się, że jest to bardzo łatwe. Tak jak futhark do mnie nie przemawiał (zapewne dlatego, że był jak alfabet łaciński – tak to się pisze i już), tak polskich run, po wyjaśnieniu przez pana Kossakowskiego, nauczyłem się bardzo szybko. Prostota jest dla mnie też wyznacznikiem słuszności odkryć pana Kossakowskiego. Jak też zauważyłem, futhark zawiera całkiem sporo polskich run: Fehu – identyczna, także czytana jako „F”. Obrazuje dolną wargę przyłożoną do górnych zębów wraz z dodatkową kreseczką aby odróżnić „F’ od „W” – zauważ, że usta układa się tak samo. Co ciekawe w futhark już nie ma odpowiednika polskiej runy „W”, z której „F” się wywodzi, ale jest dosyć podobna – kreseczka jest odwrócona tworząc łacińskie „P” (czyli runa wunjo w futhark). Uruz – choć odwrócona o 180 stopni, ale zachowuje główną zasadę, także czytana jako „U”. Obrazuje wydłużone usta do przodu. Thurisaz – w polskich runach taki znak występuje jako „M”. W polskich runach „M” to rysunek nosa. Ansuz – jest zmodyfikowana, ale podobne odmiany głoski „A” też występowały u innych plemionach słowiańskich, jak w runach etruskich. Obrazuje otwarte usta z dodatkową kreseczką oznaczającą dźwięk powstający na podniebieniu. Raido – identyczna i także czytana jako „R’. Obrazuje podniebienie z drgającym, falującym językiem. Kenaz – identyczna i także czytana jako „K”. Obrazuje dźwięk wydobywający się z gardła. Gebo – ten sam znak występuje w polskich runach, ale czyta się jako głoskę „S”. W polskich runach obrazuje zaciśnięte dwa zęby w przekroju – górny i dolny. Dlaczego w futhark czyta się jako gardłowe „G” – nie wiadomo. Naudiz – podobna do polskiej głoski Ć lub Ś (odmiana polskie runy S). Isa – identyczna i także czytana jako „I”. W polskich runach obrazuje krótki język (długi język jest dla „J”). A jeśli chcecie kupić runy grawerowane z minerałach lub talizmany runiczne, zapraszamy do Sklepu Akademii Ducha. Petro – w polskich runach także występowała, także jako odwrócona o 90 stopni z kreseczką u góry. Także czytana jako „P”. Obrazuje usta z boku, z kreseczką oznaczającą miejsce powstania dźwięku. Algiz – taki znak w polskich runach bardziej odpowiada „Ź”, choć „Z” także może być jeżeli tak założymy w naszym piśmie. Obrazuje zęby z przodu. Tiwaz – identyczna i także czytana jako „T”. Obrazuje język (długa kreska) przyłożony na środku zębów górnych i dolnych. Berkano – identyczna i także czytana jako „B”. Obrazuje wybrzuszone usta, dźwięk zaznaczony kreską, za ustami. Ehwaz – jest odwrócona o 90 stopni, ale oczywiście zachowuje zasady, także czytana jako „E”. Obrazuje mały języczek w gardle. Laukaz – także czytana jako „L”, w polskich runach jest jej wiele odmian, od pochyłej, do małej kreseczki występującej po różnych stronach na górze jak i na dole, ale zachowuje zasady tworzenia run, tutaj języka przyłożonego do górnych zębów, Ingwaz – bardziej pasuje po polskiego długiego „O”, jako że rysowano usta układające się w kółeczko – ryjąc w kamieniu, kółeczko może być kanciaste. Pozostałe runy w futhark są zupełnie inne i ciężko jest stwierdzić dlaczego tak je rysowano. Zainspirowany pracami Winicjusz Kossakowskiego, stworzyłem stronę internetową na której możesz dowolny tekst przełożyć sobie na runy. Jest tam także czcionka do pobrania (wraz z makrem do LibreOffice), dzięki której możesz tworzyć w polskich runach własne dokumenty. No i oczywiście spis polskich run. Życzę Ci owocnego poznawania polskich run oraz zgłębiania ich pochodzenia oraz popularyzowania, naszego słowiańskiego pisma. Może wtedy zamiast używać run odtwórczych, czy to futhark, czy wymyślonych tolkienowskich, docenimy i będziemy używali naszego, rodzimego pierwowzoru. Roman Ludwicki fot. od autora Roman Ludwicki o sobie: Aktywista oddolnych ruchów społecznościowych, wszelakich inicjatyw sprzyjających zmianom zastałej sytuacji na naszej planecie. Miłośnik idei open source, zdrowego odżywiania się, ekoosadnictwa, cohousingów, społecznik. Z zamiłowania i z zawodu wszechstronny programista, twórca takich stron jak: Pasjonat słowiańszczyzny i pilotażu samolotów cywilnych. Pismo runiczne, czyli tak zwane runy, to tradycja słowiańska czy nordycka? Dla kogoś, kto zajmuje się runami takie pytanie znosi znamiona niewiedzy, ponieważ pismo runiczne było używane na rozległym terytorium poczynając od oceanu, aż po morze Czarne i jeszcze dalej. Znaki runiczne były tam ryte na kamieniach i drewnie oraz stawiane na skórze, pergaminie itp. Dlaczego zatem postanowiłem zadać owo pytanie, a zarazem na nie odpowiedzieć? Czynię tak dlatego, ponieważ wokół pisma runicznego narosło sporo smutnych dogmatów. Najbardziej wyznawanym przez miłośników run jest ich mityczne nordyckie pochodzenie. Trudno jest się przebić przez takie przekonania wynikające z wielowiekowej indoktrynacji. Wyznawcy nordyckości owych znaków są ciągle pod wpływem nauk historycznych ukształtowanych w XIX i XX wiekach zgodnie z interesami ówczesnych ideologii. Nakłada się również na to przekonanie, że piśmienność na terenach europejskich zaistniała wraz z ekspansją chrześcijaństwa, a zarazem łaciny. Kraje skandynawskie i anglosaskie wraz z odrzuceniem Rzymskiego zwierzchnictwa (w istocie Anglosasi nie polegali mu i wcześniej) odrzuciły łacinę. Kościół katolicki, tam gdzie nadal miał swoje znaczenie, utrwalał przekonanie, że to łacina była pierwszym systemem pisma. Skutkiem takiego myślenia jest powiązanie znaków runicznych wyłącznie z mitologią nordycką. Ta zatem tradycja, niesłusznie, staje się wyłącznym atrakcyjnym memem dla współczesnego miłośnika znaczeń zawartych w runach. Co ciekawe, znaczenia te są przypisywane mitologii przy równoczesnym odcięciu się od zagadnień kosmo animalistycznych, które kształtowały wszelkie mitologie, gdyż pierwszymi systemami wiary były właśnie kosmologie. Runy są pojmowane zatem, albo jako znaki mitologii nordyckiej, albo jako magiczne znaki. W jednym przypadku zyskują walor kultury, a w drugim zabobonu. Zatem miłośnik run grzęźnie w wytworzonej masowo pop kulturze. Nie jest ona zła sama z siebie, ale czyni go konsumetem kultury anglosaskiej, względnie skandynawskiej zrywając szerszy kontekst symbolu i znaczenia. Aby pojąć w jaką ślepą uliczkę owy konsument popkultury zmierza, trzeba sobie uświadomić, że również archeolodzy są w sidłach tego samego dogmatu. Odkrywając spod piasków niepamięci, znaki, interpretują je, jako łacińskie, greckie, etruskie, nordyckie. Pomimo, że znajdowane są w Portugalii, Hiszpanii, Francji, Szkocji, Irlandii, Polsce, Węgrzech, Ukrainie, Rosji, Turcji i oczywiście w krajach anglosaskich i skandynawskich. Nie jestem w stanie wyrazić jak bardzo smuci mnie taka postawa podyktowana w istocie niegdysiejszymi egoizmami narodowymi, a niestety utrwalona w wielu głowach i co za tym idzie obecna w nauce i w kulturze, jak i rzecz jasna w popkulturze. Smutek ten, nie ma związków z niechęcią do kultury anglosaskiej, ale z ubożeniem tej pozostałych ludów niegdyś zromanizowanych, zgermanizowanych itp. Przyznaje, że po wielu próbach pokazania czym w istocie pismo pierwotnie było, zweryfikowałem swoje zapatrywania co do potencjalnych zainteresowanych ową wiedzą. Okazuje się, że ci którzy interesują się znakiem, w istocie unikają zrozumienia jego istoty, a zanurzają się w nurcie narzuconych schematów. Skupiają się zatem na estetyce pewnych poglądów. W odróżnieniu od nich, osoby zainteresowane osobistym rozwojem, dostrzegają głęboki wymiar pierwotnych znaczeń ukształtowanych przez naturę. Zatem odpowiadam jeszcze raz: pismo w tym runiczne ukształtowane zostało przez naturę i jako takie nie jest wyłączną własnością kultury nordyckiej, anglosaskiej czy jakiejkolwiek innej. Jest uniwersalnym systemem znaczeń i jako takie jest spuścizną każdego kto posługuje się mową wyrażaną poprzez struny głosowe, mimikę czy też gesty, a także właśnie symbole graficzne lub dotykowe. Czytaj o dokonaniach Wielkiej Kultury!

runy slowianskie i ich znaczenie